ZABURZENIA BARWNIKOWE SKÓRY...

Są dolegliwością ściśle powiązaną ze zmianami zabarwienia skóry. Przypadłość ta może być uogólniona lub odgraniczona, a jej kolor uzależniony jest między innymi od zawartości barwników. Istotną rolę odgrywa tu melanina, która jest brunatnym barwnikiem skóry produkowanym przez melanocyty /zlokalizowane są one w warstwie podstawnej naskórka/.
Przebarwienia oraz odbarwienia skóry powstają na skutek zaburzenia poszczególnych faz syntezy oraz transportu melaniny.

Rodzaje zaburzeń barwnikowych:
* Przebarwienie uogólnione - ich przyczyną są najczęściej zaburzenia hormonalne /nadczynność tarczycy lub kory nadnerczy/, choroby wrodzone w przebiegu których w skórze odkładają się związki chemiczne powodujące brunatne lub czarne zabarwienie /ochronoza czyli alkaptonuria, hemochromatoza, melanoza/. Przyczyną dolegliwości mogą być również choroby wątroby i nerek oraz nowotwory. Rozpoznanie tych chorób wymaga specjalistycznych badań dodatkowych. Zmiany chorobowe lokalizują się praktycznie w każdej okolicy ciała.
* Przebarwienia ograniczone - piegi, ostuda, plamy soczewicowate, plamy typu kawa z mlekiem.
* Odbarwienia uogólnione- bielactwo wrodzone /albinizm/ oraz bielactwo nabyte.
* Odbarwienia pozapalne - pojawiają się jako konsekwencja stanu zapalnego skóry. Powoduje on spadek ilości melaniny, a co za tym idzie na skórze pojawiają się plamy o jaśniejszym zabarwieniu w stosunku do pozostałych obszarów ciała. Odbarwienia pozapalne mogą wynikać z takich chorób, jak wyprysk rąk, łupież biały, sarkoidoza, ziarniniak grzybiasty, łuszczyca, gruźlica czy łupież pstry.

W zaburzeniach barwnikowych skóry powstają dobrze odgraniczone jasne plamy różnej wielkości i kształtu oraz plamy o zabarwieniu ciemniejszym w stosunku do pozostałej okolicy skóry. Stają się one bardziej widoczne w okresie letnim, gdy opalane są zdrowe fragmenty skóry.

Plamy bielacze pierwotnie nie posiadają cech stanu zapalnego, ale czasami w porze letniej pod wpływem promieni ultrafioletowych pojawia się rumień w obrębie wykwitu. Zmiana bielacza zlokalizowana na skórze owłosionej głowy doprowadza do odbarwienia pasma włosów.

W terapii zaburzeń barwnikowych skóry ważna jest przede wszystkim ochrona przed promieniowaniem. Osoby z wszelkimi odbarwieniami skóry nie powinny wystawiać się na długotrwałe działanie promieni, zarówno tych naturalnych jak i dostępnych w solarium. Powinny one również pamiętać o stosowaniu filtrów przeciwsłonecznych.

Zmiany miejscowe traktowane są preparatami mającymi działanie rozjaśniające, złuszczające oraz hamujące melanogenezę. Zdarza się, że zmiany skórne są nieco głębiej umiejscowione, wówczas konieczne jest zastosowanie peelingów chemicznych, zabiegu laserowego lub kriochirurgii.
W celu odbarwienia plam, wykorzystuje się preparaty zawierające między innymi: witaminę C, witaminę A (retinoidy), arbutynę, hydrochinon.

Aby wyrównać koloryt skóry i zminimalizować widoczność plam można zastosować naturalny podkład, który dopasowując się koloru cery dba o jej równomierne wykończenie. Warto wypróbować krem BB z filtrem SPF 20, który ujednolica kolor skóry.

U osób z odbarwieniami będącymi konsekwencją innych dolegliwości należy zacząć od leczenia choroby podstawowej.